Silencio se lee!!

Hai algo tan extraordinario como ler un poema
 e que non só lle afecte a túa intelixencia senón a todo o teu ser, a túa carne e ao teu sangue;
 e é que alguén che lea un poema e que non só afecte a túa intelixencia senón a todo o teu ser, a túa carne e ao teu sangue.
O cine ofréceche a posibilidade de que isto che aconteza, nesta ocasión con Robin Williams recitando a Wat Whitman na película El club de los poetas muertos, dirixida por Peter Weir.



Oh Mi yo...Oh, Vida...
(Walt Whitman)

¡Oh, mi yo! ¡oh, vida! de sus preguntas que vuelven,
del desfile interminable de los desleales, de las
 ciudades llenas de necios,
 de mí mismo, que me reprocho siempre (pues,
 ¿quién es más necio que yo, ni más desleal ?)
 de los ojos que en vano ansian la luz, de los objetos
 despreciables, de la lucha siempre renovada,
de los malos resultados de todo, de las multitudes
 afanosas y sórdidas que me rodean,
 de los años vacíos e inútiles de los demás, yo
 entrelazado con los demás,
 La pregunta, ¡Oh, mi yo!, la pregunta triste que
vuelve ¿qué de bueno hay en medio de estas
 cosas, Oh, mi yo, Oh, vida?
Respuesta:
 Que tú estás aquí, que existe la vida y la identidad,
Que prosigue el poderoso drama, y que tú
 puedes contribuir con un verso.

3 comentarios:

  1. Elvira3/11/11

    Cine e lectura... marabillosa combinación!

    ResponderEliminar
  2. Por que gusta tanto esta película? Porque fala do difícil paso da nenez á madurez, porque reflexa un mundo e unhas situacións que todos quixéramos vivir, porque espreme a alma adolescente e dálle sentido a cada unha das súas preocupacións e inquietudes. Porque fala da iniciación ao mundo do amor, da elección de camiños, da aprendizaxe, da amizade, da superación de medos, da traizón, da honestidade, da lealdade, de Whitman, do progreso, do desafío, da poesía, da paixón, fala da liberdade... Suficiente? Pois aínda hai máis, porque poucas películas lle tributan unha homenaxe tan rendida á filosofía liberal.

    ResponderEliminar
  3. Miguel Abraira4/11/11

    Procurar outro modo de ver as cousas, sacar o que levamos dentro, camiñar ao noso aire, aprender a ser libres, vivir o momento, extraer todo o xugo á vida... Todo iso ensina esta película. "Para no descubrir, en el momento de la muerte, que no había vivido".

    ResponderEliminar

Que o blog estea vivo, depende de ti. Lembra: escribe ben, manteno limpo, mellórao coa túa aportación. Participa e fainos diferentes!
En Comentar como..., selecciona "Nombre/URL". Pon o teu nome, e deixa en branco o espazo de URL. Así todos saberemos quen somos!