Deitado frente ao mar, por Dios ke te crew

DEITADO FRENTE AO MAR... 

"Lingoa proletaria do meu pobo

eu fáloa porque sí, porque me gosta, 

porque me peta e quero e dame a gaña; 

porque me sai de dentro, alá do fondo 

de unha tristura aceda que me abrangue 

ao ver tantos patufos desleigados, 

pequenos mequetrefes sin raíces 

que ao pór a garabata xa non saben 

afirmarse no amor dos devanceiros, 

falar a fala nai, 

a fala dos abós que temos mortos, 

e ser, co rostro erguido, 

mariñeiros, labregos do lingoaxe, 

remo i arado, proa e rella sempre. 

 Eu fáloa porque sí, porque me gosta 

e quero estar cos meus, coa xente miña, 

perto dos homes bós que sofren longo 

unha historia contada en outra lingoa. 

Non falo pra os soberbios, 

non falo pra os ruís e poderosos, 

non falo pra os finchados, 

non falo pra os estúpidos, 

non falo pra os valeiros, 

que falo pra os que agoantan rexamente 

mentiras e inxusticias de cotío; 

pra os que súan e choran 

un pranto cotidián de volvoretas, d

e lume e vento sobre os ollos núos. 

Eu non podo arredar as miñas verbas 

de todos os que sofren neste mundo. 

E ti vives no mundo, terra miña, 

berce da miña estirpe, 

Galicia, doce mágoa das Españas, 

deitada frente ao mar, ise camiño..."

Celso Emilio Ferreiro (1914-1979)