Despois da CHUVIA DE POEMAS
viñeron dous meses de traballo: memorizando e ensaiando os poemas e
recollendo tubos e decorándoos a base de pintura, cartulinas e imaxinación.
E hoxe por fin chegou o gran día.
Estaría a xente disposta a escoitar os nosos poemas, os maiores que sempre van con presa,
terían tempo para os nosos POEMAS POR UN TUBO?
Un éxito!
Estamos seguros de que todos chegaron as súas casa contando que algo precioso
lles aconteceu esta mañá na Praza de Meira:
Uns rapaces armados con tubos de cartón
regaláronlles un momento de pura intimidade coa poesía.
E eso non pasa todos os días.
Volverán las oscuras golondrinas
ResponderEliminara tu balcón sus nidos a colgar
y otra vez con el ala a sus cristales
jugando llamarán!:)
Aqui ven o maio de flores cuberto
ResponderEliminarpuxeronseme a porta cantandome os nenos
e os puchos furados pra min estenderon
pedironme crocas dos meus castiñeiros.
pasai rapaciños calados e quedos
que e polo de hoxe,que eu darvos non teño
eu sonvolo pobre de pobo gallego
¡¡Pra min non hai maio pra min sempre inverno!!
Morre o meu amigo de amor (por min)
ResponderEliminare eu non llo creo ben,
e el me di logo porén
que virá morrer a onde eu for
e a min prazme de corazón,
por ver se morre, se non.
(João Garcia de Guilhade)