UNA PIZARRA PROPIA
Octavio Salazar
"A ella siempre le gustó el olor de la tiza, sentir en sus pequeños dedos el rastro blanco de lo no escrito. Era como un tatuaje móvil que la marcaba con la alegría de los deseos. Pese a su nerviosismo, y alargando su brazo con el que apenas llegaba a la pizarra, hizo los trazos con firmeza. Escribió cada letra como si con ellas estuviera urdiendo un truco de magia. Cuando terminó, y se volvió sonriente hacia sus compañeros y compañeras, se sintió única y poderosa. La mujer que como savia ascendía por sus piernas de niña."
Mujer leyendo de Picasso, por Claudia López. |
Este microrrelato foi Terceiro premio do Certame convocado polas Institucións Europeas en España en conmemoración do Día Internacional das Mulleres 2015, 8 de marzo, sobre o empoderamento das mulleres e as nenas a través da educación, que se suma ademais á campaña global Beijing+20, promovida por ONU-Mulleres.
O título fai referencia a unha obra de Virginia Woolf publicada en 1929, na que a escritora reclama para as mulleres independencia económica e persoal, é dicir, Unha habitación propia.
Casi 90 anos despois, Octavio Salazar xoga con esta idea para reclamar educación (pizarra propia) para conseguir que as mulleres tomen conciencia individual dos seus dereitos e capacidades, adquiran recursos, gañen influencia, e formen parte da sociedade como cidadás de pleno dereito, en igualdade de condicións.
Eu deixo ademais unha recomendación explícita dese libro!
ResponderEliminarUn libro imprescindible para aclarar que a "habitación propia" que necesita a muller para deixar de ser invisible NON É A COCIÑA!
ResponderEliminarUn bico, Marey
Que bonito debuxo.
ResponderEliminarQue ben dibujas gustame muito
ResponderEliminar