Este texto de Luís Landero está composto por citas
-as veces textuais, ás veces só se menciona un personaxe
ou unha referencia
imprescindible na obra-
de 24 obras da Literatura Universal.
de 24 obras da Literatura Universal.
Recorda que non todo o que está na rede é fiable.
Despois busca na BIBLIOTECA
o libro no que habita a cita.
(1) Canta, oh diosa, no sólo la cólera de Aquiles (2) sino cómo al principio creó Dios los cielos y la tierra y (3) cómo luego, durante más de mil noches (4) alguien contó la historia abreviada del hombre, (5) y así supimos que a mitad del andar de la vida, (6) uno despertó una mañana convertido en un enorme insecto (7) otro probó una magdalena, (8) otro dudó ante la calavera (9) otro se proclamó melibeo, (10)otro lloró las prendas mal halladas, (11) otro quedó ciego tras las nupcias, (12) otro soñó despierto (13) y otro nació y murió en un lugar de cuyo nombre no me acuerdo. (14) Y canta, oh diosa, con tu canto general, (15) a la ballena blanca, (16) a la noche oscura, (17) al arpa en el rincón, (18) a los cráneos privilegiados, (19) al olmo seco (20) a la dulce Rita de los Andes, (21) a las ilusiones perdidas, (22) y al verde viento (23) y a las sirenas (24) y a mí mismo.
1. “Canta, oh diosa, no sólo la cólera de Aquiles” Comezo do canto I de La Ilíada. La Ilíada é unha epopeia grega considerada o poema escrito máis antigo da literatura occidental. Atribuido a Homero (siglo VIII a. C.).
2. “sino cómo al principio creó Dios los cielos y la tierra” Versículo I do Xénesis, o primeiro dos libros de la Biblia.
3. “y cómo luego durante más de mil noches” Las mil y una noches (en árabe Alf Laila Wa-Laila) é a máis ampla e fermosa colección de contos populares de todos os tempos: máis de douscentos cincuenta. O rei persa Sahriyar, ao enterarse da infidelidade da súa muller, mándaa matar e dispón que en adiante se deitará todas as noites cunha moza distinta, á que mandará matar á mañá seguinte. Así o fai, ata que Sherezade logra que o rei vaia aprazando a súa morte, intrigado polos contos que a rapaza lle conta cada noite.
4. “álguien contó la historia abreviada del hombre” Do Libro Quinto De brevitate vitae, dos tratados morales do filósofo hispano-romano Lucio Anneo Séneca, escrito no ano 55 d. C. Os tratados morales son sete pequenos ensaios sobre problemas morales. .
5. “y así supimos que a mitad del andar de la vida” Comezo de La Divina Comedia, unha das obras de arte máis destacadas da literatura universal. Trata dun poema épico-alegórico, escrito en tercetos polo italiano Dante Alighieri, comezado a escribir a principios do século XIV e rematado pouco antes da súa morte en 1321. Relata a viaxe de Dante polos tres reinos de ultratumba: o Inferno, o Purgatorio e o Paraíso, acompañado polo poeta latino Virgilio na súa viaxe polo Inferno y el Purgatorio; y por Beatriz, que o guía no paraíso ata contemplar a Divina Trinidade.
6. “uno despertó una mañana convertido en un enorme insecto” La metamorfosis, novela curta do escritor xudío Frank Kafka (Praga, Imperio Austrohúngaro, 1883-1924), escrita en alemán en 1915. Gregorio Samsa, un viaxante de comercio que vive ca sua familia á que mantén co seu soldo, despedido do seu trabajo, aparece unha mañá convertido nun monstruoso insecto.
7. “otro probó una magdalena y recuperó de golpe el paraíso de la infancia” Por el camino de Swann, o primeiro volumen, publicado en 1913, dos sete que compoñen a novela En busca del tiempo perdido (À la recherche du temps perdu) do autor Marcel Proust (Francia, 1871-1892).
8. “otro dudó ante la calavera” Hamlet (cir. 1600-1601), unha das máis importantes traxedias de William Shakespeare (Reino Unido, 1564-1610).
9. “otro se proclamó melibeo” No acto I de La Celestina (1499, 1502) de Fernando de Rojas (España, c. 1470-1541) La Celestina é obra primeira e única en canto á creación de caracteres.
10. “otro lloró las prendas mal halladas” Soneto X de Garcilaso de la Vega (España, 1501-1536). Tras a morte de Elisa (Isabel Freyre), a amada imposible de Garcilaso,
11. “otro quedó ciego tras las nupcias” Edipo rey (430? a. de C.), do autor grego Sófocles, a máis grande traxedia da literatura universal. Edipo, rey de Tebas e home de Yocasta, ao investigar a muerte de Layo, o rei anterior, pouco a pouco descobre a terrible verdade: o propio Edipo é o asesino que busca.
12. “otro soñó despierto” La vida es sueño (1635), de Calderón de la Barca (España, 1600-1681). Este soliloquio, un dos máis famosos do teatro universal, pertence á última escea da xornada II de La vida es sueño.
13. “otro nació y murió en un lugar de cuyo nombre no me acuerdo” Don Quijote de La Mancha (1605, 1615) de Miguel de Cervantes (España, 1547-1616). É o comenzo de El ingenioso hidalgo don Quijote de La Mancha, a primeira parte de El Quijote (1605), considerada a primeira obra literaria que se pode denominar, en verdade, novela moderna, e tamén a primeira novela polifónica, que interpreta a realidade, non según un so punto de vista, senon desde varios puntos de vista ao mesmo tempo.
14. “Y canta, oh diosa, con tu canto general” Canto general (1950), de Pablo Neruda (Chile, 1904-1973). El Canto general consta de quince seccións, 231 poemas e máis de quince mil versos. Obra tremendamente ambiciosa, é o gran poema épico de toda Hispanoamérica no que se describe a orixe do continente, a riqueza das culturas precolombinas, a chegada dos conquistadores e a loita pola independencia.
15. “a la ballena blanca” Moby Dick o la ballena blanca (1851), de Herman Melville (Estados Unidos, 1819-1891). O tema central da novela é o conflicto entre o capitán Ahab e a gran ballea branca que lle arrincara a perna á altura do xeonllo.
16. “a la noche oscura” Noche oscura de San Juan de la Cruz (España, 1542-1591). Este poema, unha das cumbres da literatura mística universal, expón, baixo a forma dunha alegoría, o camiñar da alma ata a súa unión con Dios.
17. “al arpa en el rincón” Rima VII de Gustavo Adolfo Bécquer (España, 1836-1870).
18. “a los cráneos privilegiados” Luces de bohemia (1920, 1924), de Ramón del Valle Inclán (España, 1866-1936).
19. “al olmo seco” “A un olmo seco” (1912), de Antonio Machado (España, 1875-1939). Antonio Machado pensaba que a poesía non debía ser só un puro xogo decorativo, senon expresión da auténtica emoción humana —“una honda palpitación del espíritu”.
21. “a las ilusiones perdidas” Las ilusiones perdidas (1835-1843), de Honoré de Balzac (Francia, 1799-1850)
22. “y al verde viento” “Romance sonámbulo”, de Federico García Lorca, fusilado en Granada ao comenzo da Guerra Civil, en agosto de 1936, por forzas falanxistas. A dictadura franquista nunca chegou a recoñecer a súa implicación públicamente, a pesar de que o bando nacional tiña no punto de mira ao poeta polas súas ideas políticas.
23. “y a las sirenas” Canto XII de La Odisea de Homero (siglo VIII a. de C.).
24. “y a mí mismo” “Canto a mí mismo” (1855) é o título dun dos fragmentos dos 52 que compoñen Hojas de hierba, de Walt Whitman (Estados Unidos, 1819-1892).
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Que o blog estea vivo, depende de ti. Lembra: escribe ben, manteno limpo, mellórao coa túa aportación. Participa e fainos diferentes!
En Comentar como..., selecciona "Nombre/URL". Pon o teu nome, e deixa en branco o espazo de URL. Así todos saberemos quen somos!