Wislawa Szymborska
Morreu hai un mes aos 88 anos, foi premio Nobel de Literatura no 1996,
simpática, intelixente e directa, a súa poesía é moi fácil de entender.
Lendo esta entrevista terás a sensación de que realmente conversaches
con ela na súa casa de Cracovia, e non a esquecerás
ainda que non consigas lembrar o seu nome.
Alabanza de los sueños
En sueños
pinto como Vermeer van Delft.
Hablo griego con fluidez
y no solo con los vivos.
Conduzco un coche
que me obedece.
Poseo talento
y escribo grandes poemas.
Oigo voces
no peor que los venerables santos.
Mis dotes pianísticas
os dejarían boquiabiertos.
Revoloteo como es debido,
es decir, por propio impulso.
Me precipito desde el tejado
y se caer, suave, en el verdor.
No tengo problemas
para respirar bajo el agua.
No puedo quejarme:
he descubierto la Atlántida.
Por suerte sé despertar siempre
antes de morir.
En cuanto una guerra estalla
me vuelvo del otro lado.
Soy hija de me época
pero no por obligación.
Hace un par de años
vi dos soles.
Y, anteayer, un pinguino.
Con meridiana claridad.
¡Pintar como Vermeer de Delft…!,yo también tuve ese sueño, y también soñé que el jardín de los cerezos no estaba en venta...
ResponderEliminar